Tradycje...

Postanowiłam zrobić posty o tradycjach krajów z których pochodzą nasi idole. Pomyślałam, żeby zacząć od Argentyny żeby przybliżyć wam miejsce zamieszkania oraz urodzenia naszej serialowej Violetty czyli Tinity Stoessel.

República Argentina Republika Argentyńska
Flaga Argentyny Godło Argentyny
Dewiza: (hiszp.) En Unión y Libertad (W zjednoczeniu i wolności)
Hymn: Oíd, mortales (Usłyszcie śmiertelni)
Język urzędowy	hiszpański
Stolica	Buenos Aires
Ustrój polityczny	republika
Głowa państwa	prezydent Cristina Fernández de Kirchner
Szef rządu	prezydent Cristina Fernández de Kirchner
Powierzchnia  • całkowita  • wody śródlądowe	8. na świecie 2 766 890[a] km² 30 200 km² (1,09%)
Liczba ludności (2011)  • całkowita  • gęstość zaludnienia	29. na świecie 41 769 726[b] 15,1 osób/km²
PKB (2012)  • całkowite  • na osobę	474,9 mld[1] USD 11 576[1] USD
PKB (PPP) (2012)  • całkowite  • na osobę	743,1 mld[1] USD 18 112[1] USD
Jednostka monetarna	peso argentyńskie (ARS)
Niepodległość	od Hiszpanii 9 lipca 1816
Religia dominująca	katolicyzm (80,8%)
Strefa czasowa	UTC -3
Kod ISO 3166	AR
Domena internetowa	.ar
Kod samochodowy	RA
Kod samolotowy	LV
Kod telefoniczny	+54

 Argentyna (Argentina, Republika Argentyńska – República Argentina) – państwo w Ameryce Południowej, nad południowym Atlantykiem. Graniczy z Chile na zachodzie, Boliwią i Paragwajem na północy, Brazylią i Urugwajem na północnym wschodzie.


Nazwa pochodzi od łacińskiego argentum (srebro), którym Indianie obdarowali hiszpańskich rozbitków Juana Díaza de Solís. Pod względem wielkości Argentyna jest ósmym krajem na świecie i drugim w Ameryce Południowej (biorąc pod uwagę liczbę ludności i powierzchnię), jednakże biorąc pod uwagę także terytoria sporne do których Argentyna rości pretensje: Falklandy/Malwiny, Georgię Południową, Sandwich Południowy, Islas Auroras wraz z Orkadami Południowymi, Szetlandami Południowymi oraz z częścią Antarktydy administrowanej przez Argentynę na mocy Traktatu Antarktycznego powierzchnia łączna kraju wynosi 3 761 274 km², co czyni kraj ten ósmym na świecie pod względem powierzchni. Terytorium kraju podzielone jest na 23 prowincje i jedno miasto autonomiczne – stolica kraju Buenos Aires. Argentyna jest członkiem – założycielem Unii Narodów Południowoamerykańskich oraz Mercosur, a także członkiem Organizacji Państw Iberoamerykańskich, Banku Światowego, Światowej Organizacji Handlu, grupy krajów G15 oraz G20. Kraj uznawany jest za mocarstwo lokalne z bardzo wysokim wskaźnikiem rozwoju społecznego. W Ameryce Łacińskiej kraj ten ma piąty nominalny PKB na mieszkańca i najwyższy PKB mierzony parytetem siły nabywczej. Według analityków kraj ten zaklasyfikowany jest do rynków wschodzących, ze względu na wielkość, wysoki wzrost gospodarczy, poziom bezpośrednich inwestycji zagranicznych czy eksport w całości wytworzonych usług i towaró


Historia Państwa

Mapa Argentyny z 1888 r.

Przed przybyciem Europejczyków w 1516 r. terenami obecnej Argentyny władali Indianie. W 1536 Hiszpan Pedro de Mendoza założył Buenos Aires. Do 1776 r. ziemie te leżały w obrębie wicekrólestwa Peru, a następnie weszły w skład wydzielonego wicekrólestwa La Platy ze stolicą w Buenos Aires. W 1806 r. Buenos Aires zostało zaatakowane przez flotę brytyjską. Najeźdźcy zdobyli miasto, jednakże wkrótce zostali pokonani przez armię obywatelską. W 1810 r. antyhiszpańskie powstanie Kreolów obaliło wicekróla. Odtąd 25 maja obchodzone jest święto narodowe – na cześć rewolucji z 1810 r. W walkach, w których w latach 1814-1815 siłami argentyńskimi dowodził generał José de San Martín, wojska hiszpańskie zostały wyparte z kraju. 9 lipca 1816 r. kongres przedstawicieli prowincji proklamował w San Miguel de Tucumán niepodległość Zjednoczonych Prowincji La Plata. Rocznice tego dnia są obchodzone jako święto niepodległości. W latach 1835-1852 władzę dyktatorską w Argentynie sprawował generał Juan Manuel de Rosas, obalony w wyniku przewrotu generała Justo Urquizy, który, po wprowadzeniu w 1853 r. systemu federalnego, został w 1854 r. pierwszym prezydentem Konfederacji La Platy. Tymczasową stolicą było Buenos Aires. W latach 1878-1881 wojska argentyńskie, dowodzone przez generała Julio Argentino Roca, włączyły do Argentyny wschodnią Patagonię. Zachodnią część regionu anektowało Chile w porozumieniu z Argentyną na mocy traktatu z Buenos Aires (1881 rok).

W XX wieku miały miejsce liczne wojskowe zamachy stanu, permanentny kryzys polityczny i gospodarczy. Ważnym okresem były rządy prezydenta Juana Peróna. Po krwawych rządach junty w latach 1976-1982, skompromitowanej przegraną wojną z Wielką Brytanią o sporne Falklandy (wojna o Falklandy-Malwiny) w 1983 r. przywrócono demokrację i przestrzeganie praw człowieka (prezydent Raúl Alfonsín). W wyniku wyborów w 1989 r. prezydentem został peronista Carlos Saúl Menem (reelekcja 1995), realizujący liberalny, wolnorynkowy program ekonomiczny, zmierzający do ustabilizowania gospodarki, oraz prowadzący politykę zbliżenia do USA i Wielkiej Brytanii, z którą w 1990 r. Argentyna wznowiła stosunki dyplomatyczne. W 1998 r. miała miejsce pierwsza od czasu kryzysu wizyta argentyńskiego prezydenta w Londynie. W 1991 r., po kolejnym buncie wojskowych, wszyscy skazani 5 lat wcześniej generałowie zostali ułaskawieni. W wyborach prezydenckich w październiku 1999 r. zwyciężył konserwatywny socjaldemokrata, Fernando de la Rúa, który w grudniu tegoż roku zastąpił na stanowisku prezydenta Carlosa Menema, najdłużej rządzącego w historii Argentyny szefa państwa. Zapowiedział zlikwidowanie deficytu budżetowego i wyplenienie korupcji. Zamieszki w 2001 roku spowodowały nową falę niestabilności. W końcu 2002 r. sytuacja ekonomiczna zaczęła się stabilizować.
W 2003 roku prezydentem został wybrany Néstor Kirchner. Jego mandat skończył się w 2007 roku. Podczas jego prezydentury znacjonalizowano niektóre prywatne przedsiębiorstwa i pojawił się znaczący wzrost PKB ze spadającym bezrobociem. W rolnictwie, przemyśle i budownictwie powstawały nowe miejsca pracy. Ograniczono subsydia i wydatki socjalne. Wiosną 2007 roku prezydent Néstor Kirchner, który wydawał się być najpoważniejszym kandydatem do urzędu prezydenta ogłosił, że nie zamierza ubiegać się o reelekcję, choć według sondaży bez trudu by ją uzyskał. 1 lipca 2007 szef gabinetu prezydenta, Alberto Fernández, ogłosił oficjalnie, że kandydatką Frontu na rzecz Zwycięstwa będzie żona Kirchnera – Cristina Fernández de Kirchner. Rozpoczęła ona swoją kampanię wyborczą 19 lipca 2007, a w wyborach 28 października 2007 r. odniosła zwycięstwo w pierwszej turze głosowania, zdobywając 44,9% głosów. Cristina Fernández de Kirchner objęła urząd prezydenta 10 grudnia 2007 na czteroletnią kadencję. Jest drugą kobietą po Isabel Perón (1974-1976) na tym stanowisku, jednak pierwszą wybraną w wyniku wyborów powszechnych. W wyniku wyborów 23 października 2011 uzyskała reelekcję na drugą kadencję, zdobywając 54.1% głosów w pierwszej turze głosowania.


Polacy w Kraju

Argentyńska Polonia w narodowych polskich strojach podczas obchodów Dnia Polskiego Osadnika w Santa F

W Argentynie istnieje liczna i dobrze zorganizowana Polonia, której korzenie sięgają XIX wieku. Pierwsi Polacy pojawili się ok. 1812 r., w początkowym okresie walk niepodległościowych w Argentynie. Następne grupy Polaków napłynęły po powstaniu listopadowym i styczniowym. W końcu XIX wieku zaczęła przybywać emigracja zarobkowa, zwłaszcza chłopska, z terenów wschodniej Małopolski; osiadła głównie w prowincji Misiones, gdzie 1897 r. założono osadę Apóstoles. Po 1905 r. napłynęły nieco liczniej grupy robotników. Po I wojnie światowej liczba przybyszów z Polski do Argentyny narastała, a sama Argentyna stała się drugim po Kanadzie krajem, do którego kierowała się w tym czasie zamorska emigracja z Polski, a pierwszym wśród krajów Ameryki Łacińskiej. W 1929 r. liczba Polaków w Argentynie wynosiła ok. 25 tys., a w 1939 – ok. 120 tysięcy. Pierwsze polskie stowarzyszenie w Argentynie założono ok. 1890 r. (Towarzystwo Demokratyczne Polskie) w Buenos Aires w 1913 r. zaczęło się ukazywać pierwsze polskie pismo Echo Polskie. W latach 1914–1929 rozwinęło się życie organizacyjne tamtejszej Polonii. W 1934 r. powstał Instytut Kultury Argentyńsko-Polskiej. W okresie II wojny światowej w Argentynie przebywało ok. 200 tys. Polaków, zaś obecnie Polonię szacuje się na ponad 200 tys., przy czym liczbę osób pochodzenia polskiego szacuje się na ok. 450 tysięcy (znaczna część uległa całkowitej asymilacji). Największe skupiska Polonii zamieszkują prowincje: Buenos Aires (pod Buenos Aires znajduje się założona przez polskich emigrantów miejscowość Maciaszkowo), Misiones oraz Córdoba. Wkład Polaków w budowę państwa argentyńskiego został doceniony w 1995 r. świętem narodowym na ich cześć. Argentyna jest jedynym państwem, w którym obchodzony jest 8 czerwca Dzień Polskiego Osadnika (hiszp. „Día del Colono Polaco”). Dzień ten upamiętnia przybycie pierwszych Polaków do Argentyny na początku czerwca 1897 roku. Z tej okazji w Buenos Aires, pod auspicjami Ambasady Polski, Związku Polaków, organizacji: la Asociación Cultural Argentino Polaca oraz la Fundación Argentina, odbywa się tydzień imprez kulturalnych poświęconych Polsce i Polakom. 

Tradycje

W Argentynie święta Bożego Narodzenia obchodzone są bardzo hucznie. Przy ogromnym stole zastawionym jedzeniem mieszkańcy wraz rodziną, znajomymi i sąsiadami bawią się i żartują. Główny i najważniejszym daniem jest pieczony prosiak, a dopiero o północy zaczyna się konsumowanie słodyczy, zabawa i tańce do samego rana. W tych harcach uczestniczą również dzieci. Tego dnia nie ma zwyczaju obdarowywania się prezentami, jest to praktykowane w dniu Trzech Króli – 6 stycznia.

Skoro wiemy co nieco o świętach to przejdźmy do innych tradycji :)

Tradycyjnym tańcem w Argentynie oczywiście jest tango, które niegdyś było tańcem wyłącznie najbiedniejszych z przedmieścia Buenos Aires. Nie można go było tańczyć w “wyższych sferach”, gdyż uznawany był za niemoralny. Obecnie tango jest jednym z najpopularniejszych tańców latynoamerykańskich, należącym do klasyki.

Yerba mate - najsłynniejsza herbata świata pochodzi z argentyńskich tradycji

Do codziennej tradycji należy zaliczyć typowo latynoski zwyczaj wspólnych wieczerzy do późnych godzin nocnych. Argentyńczycy bardzo wysoko cenią relacje rodzinne. Dobrze czują się na wszelkiego rodzaju happeningach, przyjęciach, rodzinnych grillach. Według nich każda okazja jest dobra, aby spotkać się i zacieśniać relacje z członkami, z reguły dość licznej, rodziny. Kolejną tradycją, której hołduje praktycznie każdy dorosły Argentyńczyk to ceremonia picia yerba mate.


Tradycje chrześcijańskie
Znakomita większość Argentyńczyków (ok. 90%) to katolicy. Należy jednak nadmienić, że niektóre obrzędy sprawowane przez Argentyńczyków odbiegają od klasycznie pojmowanej tradycji chrześcijaństwa. Odwiedzając cmentarze Recoleta i Chacarita możemy spotkać np. procesje pielgrzymów rozmawiających ze stanowiącymi przedmiot kultu portretami Juana i Evity Peronów, Carlosa Gardela i psychotycznej Madre María.


Mam nadzieję, że post podobał się i przybliżyłam wam trochę ten kraj. Już niedługo możecie spodziewać się postów o podobnym charakterze, ale np. o Meksyku czy Włoszech. Dzięki jeżeli dotrwałeś do końca.
Wyraź swoją opinię w komentarzach :)